ماجرای یک نامه

سیدمهدی شجاعی بار دیگر داستانی تکراری و شنیده شده را به شکلی قلم زده که خواندنش برای کودک و بزرگسال جذاب است. در این سبک کتاب‌ها شجاعی به نکاتی اشاره می‌کند که در کمتر جایی خوانده یا شنیده‌ایم. کتاب ماجرای یک نامه از همین دست است. ماجرای یک نامه از زمانی روایت می‌کند که پیامبر اسلام برای خسرو پرویز پادشاه ایران نامه می‌نویسد.
ایران بود که پس از انوشیروان به سلطنت رسیده و ۳۲ سال پیش از هجرت پیامبر بر تخت سلطنت نشسته بود.سفیر پیامبر وارد دربار شد و خسرو پرویز دستور داد نامه را از او بگیرند، ولی سفیر گفت: «باید نامه را شخصاً به او بدهم.» متن نامه پیامبر این بود:
بسم الله الرحمن الرحیم
از محمد، فرستاده خدا، به کسری، بزرگ ایران. درود بر آن کسی که حقیقت را بجوید و هدایت را پیرو باشد و به خداوند و رسولش ایمان آورد و گواهی دهد که جز الله معبودی نیست و شریک ندارد و یگانه است، و گواهی دهد که محمد بنده و فرستاده اوست. من تو را به سوی خدا می‌خوانم. فرستاده خدا برای همگان هستم تا آنان را بیم دهم و حجت را بر کافران تمام کنم. اسلام بیاور تا در امان باشی و اگر از اسلام رویگردان شوی، گناه مردم مجوس بر گردن تو است.
در دربار خسروپرویز، هنوز مترجم از خواندن نامه فارغ نشده بود که زمامدار ایران سخت بر آشفت و نامه را از مترجم گرفت و پاره کرد و فریاد کشید که: «این مرد را ببینید که نام خود را پیش از نام من نوشته است!» و دستور داد فوراً عبدالله را از قصر بیرون کنند…