یک اسم بی نظیر

کتاب یک اسم بی نظیر جلد دوم از مجموعه ۹ جلدی محله ی موش ها است. آقا و خانم موش اسم دخترشان را کریسَنتِمِم می‌گذارند. به نظرشان کریسَنتِمِم یک اسم بی نظیر است. کریسَنتِمِم وقتی آن‌قدر بزرگ شد که معنی اسمش را فهمید، از اسمش خیلی خوشش آمد.وقتی صبح‌ها مامانش صدایش می‌کرد یا شب‌ها که بابایش برای شام اسمش را می‌گفت یا وقتی جلوی آینه اسمش را با خودش تکرار می‌کرد، از آهنگ اسمش خیلی خوشش می‌آمد.وقتی اسمش را روی پاکت نامه یا روی کیک تولد می‌دید یا با مدادشمعی نارنجی‌اش اسمش را می‌نوشت، از شکل اسمش خیلی خوشش می‌آمد. کریسنتمم فکر می‌کرد واقعا اسمش بی‌نظیر است.روز اول کودکستان، کریسنتمم خیلی خوشحال بود. او پیراهن زرد خوش‌رنگش را پوشید و تمام راه را با خوشحالی تا کودکستان دوید.معلم از روی دفتر اسم بچه‌ها را خواند وقتی به اسم کریسنتمم رسید، همه زدند زیر خنده. جو گفت: «اسمش خیلی طولانی است.»، ریتا گفت: «اسمش به سختی روی برچسب جا می‌شود.»، ویکتوریا گفت: «اسمش اسم گل است». کریسنتمم حالش گرفته شد و دیگر فکر نمی‌کرد اسمش بی‌نظیر است. او دیگر فکر می‌کرد اسمش خیلی مزخرف است.هر روز پدر و مادر کریسنتمم به او می‌گفتند اسمش چقدر زیبا و بی‌نظیر است اما روز بعد که کریسنتمم به مدرسه می‌رفت باز هم همکلاسی‌هایش اسمش را مسخره می‌کرردند و او از اسمش خجالت می‌کشید.کریسنتمم دیگر دوست نداشت به کودکستان برود تا اینکه خانم تویینکل، معلم موسیقی، نظر همه را نسبتت به اسم کریسنتمم عوض کرد. حالا دیگر او از اسمش خجالت نمی‌کشید و مطمئن بود اسمش یک اسم بی نظیر است.