هنگامی که پسر جوانی با لذت بردن از فشار دادن کلیدها روی پیانوی خانوادگی شان شروع به نواختن می کند ، پدرش او را در کلاسی ثبت نام می کند تا بتواند درست بنوازد. با تشویق پدرش ، راج یادداشت ها ، سپس میزان ها ، سپس آهنگ ها و در آخر قطعات کلاسیک را می آموزد که پدرش می تواند آنها را تشخیص دهد و به آنها افتخار کند. اما مشکل این جا است که هرچه راج بیشتر تمرین می کند و مهارت بیشتری کسب می کند ، از نواختن خود کمتر لذت می برد ، تا جایی که بزرگ می شود و کلا نواختن را متوقف می کند. اما وقتی پدرش بیمارمی شد و از راج می خواهد تا برای او باز هم بنوازد ، آیا راج به یاد می آورد که چگونه با قلبش بنوازد؟
کودکان بسیاری را سراغ داریم، با اشتیاق سراغ سازی می روند مدتی با ان سروکله زده و حتا پیشرفتهایی می کنند و بعد ساز را کنار می گذارند. از شکایت های دائم والدین است که هزینه ها کردیم اما دیگر تمرین نمی کند!کتاب«با قلبت بنواز» حکایت آشنای کشف صداها و نوتهاست. راج پسرکی کنجکاو است که سراغ پیانوی سالها گوشه خانه خاک خورده می رود. درش را باز می کند و دکمه ها را فشار می دهد بعد از مدتی به شکل خود آموز صداها را ترکیب می کند تا نوای موسیقیایی بسازد همانطور که رنگهای آبرنگ را می شود ترکیب کرد. پدر که از توجه راج به پیانو خوشحال بود برایش معلم موسیقی می آورد تا نوت خوانی را یاد بگیرد. حالا راج مدام تمرین می کند و صداهایی که از کلیدها در می آید به گوش ها آشنا و صمیمی تر می شوند. تمرین ها ادامه می یابند و راج خسته می شود و یک روز در پیانو را برای همیشه می بندد.راج به سراغ کار و زندگی اش می رود و مرد موفقی می شود تا اینکه روزی با خبر می شود پدرش مریض شده و به خانه باز می گردد و…
🟠 مفاهیم اصلی : صدا، ریتم، نوت، نواختن، تمرین، خستگی، رهایی، دلتنگی، جوشش/ خلق، کمال طلبی، لذت سازی
🟢 تکنیکهای کاربردی: خودآموزی، آفرینش، حس آمیزی، شنیدن تاملی، شنیدن دلی، مراجعه
داستان «با قلبت بنواز» تلاش دارد تا از خستگی مقطعی و مراجعه ی زمان بر در یادگیری کودکان سخن بگوید. ایده اصلی جوشش هنری ، خستگی و دلزدگی های پسینی است اما پرداخت و قصه پردازی و پایان بندی استخوان دار نیست.
گویا قصه برای نویسنده قطعه ای ناتمام و شرح نفس از پازل کودکی است که با طرح آن نوعی ادای احترام به لذت قدیمی پدر از موسیقی را شکل داده است اما جوشش و انگیزشی در خواننده بر نمی انگیزد.
تصویرگری گویا و زنده تر از خط روایی قصه است و ترجمه هم نرم و روان پیش می رود.
امتیاز من به ایده، پرداخت، ترجمه و کیفیت فنی و تصویرگری سه از پنج است.
📑 سحر سلطانی نویسنده در کتابستان ( http://iranb4c.com )