کتاب بیدی و سفر تخیلی به بیابان

امروز در شهر سوق ، کتاب ” بیدی ” را با هم خواندیم.این کتاب در مورد قدرت تخیل بیدی در کلاس نقاشی مدرسه اش بود.قدرت تخیلی که در آن درخت سیب را آبی می دید و تنه درخت را صورتی نقاشی می کرد.برای همین با واکنش معلمش مواجه می شد.برای شروع گفتگو از بچه ها در مورد موضوع و مفهوم کتاب پرسیدم.بچه ها به مفهوم کتاب که قدرت تخیل و خلاقیت در نقاشی بود رسیده بودند.

یکی از آنها گفت نهایت خلاقیت ما این است که یک درخت با تنه ی قهوه ای و برگ سبز و میوه های قرمز رنگ برای سیب بکشیم.از آنها خواستم تا فراتر از این نوع نقاشی بروند و فعالیت دیگری در همین راستا انجام بدهند. به بچه ها گفتم می توانید به سفر خیالی بروید و داستان آن را بنویسید.بچه ها از خاطرات سفرهایشان به شمال و مشهد و یاسوج و… نوشتند،اما این خاطرات برای تخیلی که ما می خواستیم کافی نبود برای همین از آنها خواستم تا سفر خود را کاملا خیالی با اتفاقات عجیب و غریب و تخیلی بنویسند.

یکی از بچه ها گفت : به یک بیابان سفر کردم و در حالی که شدیدا تشنه بودم،ازدست هایم آب می زد بیرون و از انگشتانم آب می خوردم.یا ماشین های فضایی را در آسمان می دیدم که خودم آنها را اختراع کرده بودم و در فضا با آنها دور می زدم.یکی دیگر از بچه ها گفت : دوست دارم یک سفر خیالی به درون دیوار بروم و همین که دیوار کاملا برایم باز شد،یک عالمه پاستیل های خوش رنگ ببینم، و جایی باشد که برای خرید نیازی به پول نباشد.

دیگری گفت : می خواهم به جایی سفر کنم که در آنجا اصلا جاذبه زمین بر روی ما تاثیری نداشته باشد و همینطور در هوا راه برویم یا جایی بروم که آدم ها مانند مانکن خشک شان زده باشد.تخیل بچه ها به محض شروع اولین سفر خیالی شان بیشتر شد و موارد متفاوتی را گفتند.برای شروع کمی سخت بود و یخ آنها خیلی دیر آب شد،اما بعد از اینکه از سفرهای خیالی شان گفتند بیشتر می توانستند از قدرت تخیلشان استفاده کنند و به نتایج مختلفی برسند.